O vento vainos levando

Para María Dolores, mestra do IES Luis Seoane de Pontevedra, compañeira de proxectos e ilusións, que nos deixou,... O VENTO vainos levando, O vento que sempre bufa, Que di palabras extrañas, Que enfeitiza como bruxa. O vento aliado do mar, O mar que espera coas furnas, Coa boca aberta, fatídico, Moloch terrible de gula. Mais -vento, mar- todos chiamos E ouveamos baixo a lúa, E a lúa só é candil A nos poner en penumbras. Mais –vento, mar- , coma tolos, Todos brincamos na furia E todos nos esvaímos Rompéndonos en escuma. Poema do home que quixo vivir. Bernardino Graña