Felices los felices, club de lectura de nais

Unha perfecta arañeira en que os personaxes van unindo os seus fíos e tecendo a súa vida, é a obra da francesa Yasmina Reza que “destecemos” nesta ocasión no club de lectura.
 O propio título Felices los felices semella unha sentenza bíblica, un contrasinal necesario para mergullarnos como simples espectadores neste babel de vidas, en apariencia cotiás e comúns. O acerto fundamental da francesa foi a capacidade de converter o cotiá en materia narrativa, interesante para o lector.
 A través dun perfecto dominio da linguaxe conseguiu a recreación de ambientes e situacións, en apariencia do máis normais, mais que pretendían suscitar no lector unha profunda reflexión: imaxinar a discusión entre unha parella nun supermercado, sobre algo, tan absurdo como a lista da compra, permítenos reflexionar sobre as relacións humanas e as necesidades máis primarias. A conversa nunha sala de espera antes de entrar nunha sesión de radioterapia ou o periplo da bolsa “Go Sport” coas cinzas de Ernest, son outros dos capítulos que nos fan matinar na sinxeleza do ser humano.
 Os personaxes que van actuando neste gran teatro da vida son vistos dende diferentes ópticas: Chemla, o oncólogo, é presentado pola nai de Vicent como un especialista escepcional e loable e no seguinte capítulo preséntase como unha persoa cun pasado familiar traumático que marca a súa existencia.
 O deterioro do ser humano: a hipocrisía, a falsidade, a morte, a loucura, a infidelidade vista como unha faceta ligada á propia existencia, son os temas recorrentes nestas páxinas: o Alzeimer é unha enfermidade marabillosa, chega a dicir Darius, porque “ninguén che leva a contraria”; as residencias da terceira idade convértense en consultas freudianas; traballar como “conselleiro técnico” e cobrar por xogar ao bridge é algo do que fardaba o pai de Damien Banèche, ou obsesionarse con Celine Dione, ata chegar á tolemia, é a maneira de sobrevivir que ten Jacob Hutner. A bolsa de deporte rosa e negra onde trasladan as cinzas de Ernest, é toda unha alegoría á falsidade e á hipocrisía que percorren as páxinas deste libro.
  Felices los felices resultou ser un alegato, en clave irónica, contra todos os deuses mundanos que adoramos nesta sociedade do século XXI.

 A próxima lectura: Una semana en la nieve de Emmanuel Carrère